ஆவி நாய் (திரைப் பட ரசனை)

ஆவி நாய்.
(THE GHOST DOG)
LIVE BY THE CODE.DIE BY THE CODE.

எழுத்து,இயக்கம் : ஜிம் ஜார்முஷ்
நடிப்பு :ஃபாரஸ்ட் விட்டேகர்
சாமுராயின் நெறி அவனது மரணத்தில் தெரியும்.
-ஹக குரே (இலைகளின் நிழலில்),சாமுராயின் புத்தகம்.

கொலைகளைப் பிறந்த நாள் கேக் ஊட்டி விடுவதைப் போல உங்களுக்குள் ஒரு திரைப் படம் ஊட்டி விட முடியுமா,பாருங்கள் 'கோஸ்ட் டாக்'.
இவ்வளவு முறையாக வன்முறையைச் சித்தரிக்கும் படத்தை நான் அண்மையில் பார்க்கவில்லை.
இதனைக் கதை என்பதனை விட ஒரு நவீன சாமுராயின் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி எனலாம்.
இனிப் படம்...
வெளிர் நீல வானில் தன்னந்தனியே பறக்கும் ஒரு சாம்பல் புறா.அதனுடைய பறவைப் பார்வையாக காமிரா அந்த அமெரிக்கச் சிறு நகரத்தைக் காண்பித்துக் கொண்டே வருகிறது.ஆகாயத்தில் இருந்து பார்த்தால் நமது கணக்கில் ஆம்பூர்,வாணியம்பாடி போல ஒரு தொழில் நகரம் அது.
பின்னணியில் ஒரு ஜப்பானிய இசை,மனதை இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் கொண்டு செல்கிறது.
கடைசியாக காமிரா ஒரு மொட்டை மாடியில் பலகைகளால் வேய்ந்த ஒரு மர வீட்டில் போய்த் தேங்கி நிற்கிறது.
இரவு.
ஓரிரண்டு மஞ்சள் விளக்குகளின் மெல்லொளியில் அந்த மொட்டை மாடி மர வீடு எளிமையாகத், தனிமையாக நிற்கிறது.அதன் வாசல் முழுக்க வித விதமான புறாக்கள்.ஒரு பக்கம் ஒரு பெரிய புறாக் கூண்டு.
வீட்டின் உள்ளே அமர்ந்து அமைதியாக ஒருவன் புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.அதுதான் 'சாமுராயின் நெறி முறைகள்' என்று பிரபலமாகக் கூறப்படும் 'ஹக குரே' என்ற பதினேழாம் நூற்றண்டைச் சேர்ந்த ஒரு சாமுராயின் நூல்.
அதனுடைய வரிகளை ஒரு கனத்த ஆண்குரல் நமக்குச் சொல்கிறது.
'சாமுராயின் நெறி அவனது மரணத்தில் தெரியும்.'
ஒவ்வொரு வரியுமே ஒரு ஸென் கவிதை போலச் சொல்லப் படுகிறது.
அந்தப் பதினேழாம் நூற்றாண்டுப் புத்தக வரிகளின் விரிவுரையாக, இன்றைய வாழ்க்கையின் நிகழ்ச்சிகளைச் சொல்லிக் கொண்டு செல்கிறது படம்.
மரணத்தின் தியானம்தான் ஒரு சாமுராயின் வாழ்க்கை முறை.
எந்த நேரத்திலும் சாகத் தயராக இருக்க வேண்டும் என்பதே சரியான ஒரு போர் வீரனின் இலக்கணம் என்று சொல்லப் படுகிறது.
படித்துக் கொண்டிருப்பவன் கறுப்பர் இனத்தைச் சேர்ந்தவன்.ஆறடிக்கு மேல் உயரமாய் உருண்டு திரண்டிருக்கும் அவன்தான் 'ஆவி நாய்'.அவனுக்குப் பெயரே சொல்லப் படுவதில்லை.இந்த அடைமொழியால் மட்டுமே அழைக்கப் படுகிறான்.

மொழியே தெரியாத ஒருவனுடன் அவனது நட்பு,சிறுமி ஒருத்தியிடம் அவன் காட்டும் தூய அன்பு,வினோதமான அவனது வழிபாடு,கள்ளங் கபடமற்ற அவனது குழந்தைச் சிரிப்பு,எல்லோவற்றிற்கும் மேல் அவனது உயிரை ஒரு முறை காப்பாற்றிய ஒரு அயோக்கியனிடம் அவன் கொண்டிருக்கும் விசுவாசம்,விலங்குகள்,பறவைகளை அவன் நேசிக்கும் இயற்கையான மனித நேயம்,அவனது புத்திக் கூர்மை இப்படி முழுக்கச் சொல்லாமல் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய்ச் அவனைப் பற்றிச் சொல்லப் படும் தகவல்கள்தான் அவனை முழுக்கத் தெரிந்து கொண்டே தீர வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தை நம்முள் படம் முடியும் வரை தூண்டிக் கொண்டே இருக்கிறது.

அவனுக்கும் உள்ளூரில் இருக்கும் சிறிய மாஃபியாக் கும்பலுக்கும் நடக்கும் மோதல்தான் படமே.
குழந்தைகளின் வாட்டர் கலர்களைப் போலப் பயமுறுத்தாத ரத்தம் சிந்தல்.
உணர்ச்சிகளைத் தூண்டாத,அமைதியான கொலைகள்.
பூக்களைக் கொய்வதைப் போல மனித உயிர்களைப் பறிக்கும் அந்த சாமுராயைக் கொஞ்ச நேரத்திலேயே நாமும் நம்மை அறியாமலேயே நேசித்து விடுகிறோம்.

அழகான பெண்கள்,மயிர்க் கூச்செறியும் சண்டைக் காட்சிகள்,ஆடம்பரமான கார்த் துரத்தல்கள்,நெஞ்சைப் பிழியும் உணர்ச்சிகள்,குத்துப் பாட்டுக்கள்,வீர வசனங்கள்,உரத்த காமெடிகள் எதுவுமே இல்லாமல் இந்தப் படம் நம்மைக் கட்டிப் போடுகிறதே எப்படி?
மனிதனுக்குள் இருக்கும் ஆன்மாவைத் துல்லியமாகச் சித்தரிப்பதை விட வேறு கேளிக்கையே தேவை இல்லை என்பதற்கு இந்தப் படமே உதாரணம்.

இந்த 'மரணத்தின் தியானத்தைப்' பார்த்து விட்டுச் சொல்லுங்கள்.